səfər

1.

is. <ər.>

1. Səyahət, yola çıxma, yol. Səfərdə olmaq. Səfərə getmək. Səfər üçün hazırlıq görmək. – Qəribin anası gördü ki, oğlu səfər libasındadır, xəbər aldı: – Oğul haraya gedirsən? «Aşıq Qərib». . . Üç gün idi ki, Gülpəri səfərə yığışırdı. S. S. A.. <Tahirzadənin> İraq, İran və Türküstan səfərlərində addımbaşı rast gəldiyi cansıxan lövhələr bir-bir gəlib nəzərində dayandı. M. C.. Səfər etmək – bax səfərə çıxmaq. Gördüm ki, gəlir təngə nigarım, səfər etdim. S. Ə. Ş.. <Rəhim xan Cavad xana:> Hazırlaş, bu gün axşam Tehrana səfər etməlisən. C. C.. Səfərə çıxmaq (getmək) – uzun müddət olduğu yerdən ayrılmaq, yolda olmaq. <Həmzə> belə bir səfərə çıxmaq üçün cahan müharibəsinin kəsilməsini, dünyanın düzəlməsini səbirsizliklə gözləyirdi. Ə. Ə..

2. Müharibəyə, döyüşə getmə.

2.

is. <ər.> Dəfə, kərə, yol. <Nazir:> Ağa, başına dönüm, bu səfər məni bağışla, dəxi bundan sonra heç vaxt belə iş olmaz. M. F. A.. <Əsgər:> Xanım, sizə yaraşan şeyim çoxdur, ancaq evdədir, inşallah, gələn səfər gətirərəm. Ü. H.. Budur ki, <Əhməd> nişanlısı ilə görüşüb və toy tədarükü görmək söhbətini gələn səfərə buraxaraq bollu qaçaq mal almağı qət etdi. B. T..

3.

is. <ər.> Hicri qəməri ərəb təqviminin ikinci ayı.